Κωλοχώρα

Είμαι εδώ και δέκα χρόνια περίπου ασφαλισμένος στο ΤΣΜΕΔΕ (ΕΤΑΑ), τις τελευταίες μέρες προσπαθούμε με κάτι φίλους να ξεκινήσουμε τη δικιά μας επιχειρηματική ιδέα. Μια εταιρία συμβουλευτικών υπηρεσιών και εφαρμογών πληροφορικής. Ο καθένας είχε αναλάβει ένα κομμάτι της διαδικασίας. Άλλος το συμβολαιογράφο και το δικηγόρο, άλλος το πρωτοδικείο και το επιμελητήριο, άλλος (εγώ, δηλαδή) την εφορία κλπ.

Πριν από λίγες μέρες ήρθε και η σειρά μου να μαζέψω τα χαρτιά και να τα πάω στην Εφορία. Τα μαζεύω, κατεβαίνω στο κέντρο και ανεβαίνω με μεγάλη ανησυχία τις σκάλες για τον τρίτο όροφο που είναι το μητρώο.  Ανησυχία γιατί ξέρω ότι συνήθως οι συναλλαγές με το δημόσιο είναι δύσκολες. Φτάνει η σειρά μου και δίνω το φάκελο στην κυρία που με φώναξε στο ταμείο. Κοιτάζει τα χαρτιά και μου εξηγεί ότι ο φάκελος είναι ελλιπής και ότι χρειάζεται ακόμα μια βεβαίωση εξαίρεσης εισφορών από το ΤΕΒΕ (ΟΑΕΕ) για μένα. Τις λέω πως δεν έχω καμία σχέση με τον ΟΑΕΕ και ότι είμαι ασφαλισμένος στο ΤΣΜΕΔΕ όπου και καταθέτω κανονικά τις εισφορές μου όπως περιγράφει και η ασφαλιστική ενημερότητα για την οποία έχασα ένα ολόκληρο πρωινό περιμένοντας στην ουρά του ΤΣΜΕΔΕ. Με τα πολλά παίρνω το φάκελο και φεύγω ξέροντας πως σε 3 μέρες θα έληγε η προθεσμία κατάθεσης φακέλου για έναρξη επιχείρησης.

Πηγαίνω στον ΟΑΕΕ της περιοχής που ανήκει η έδρα μου και τους εξηγώ την περίπτωση. Μου λένε πως τα πράγματα είναι όπως τα λέει η κοπέλα στην εφορία. Μου ζητάει το καταστατικό και το μισθωτήριο καθώς και τη βεβαίωση ασφαλιστικής ενημερότητας του ΤΣΜΕΔΕ. Μου εξηγεί (ευγενικά στην αρχή) ότι δεν μας κάνει αυτή η ασφαλιστική ενημερότητα γιατί γράφει ότι απευθύνεται στη ΔΟΥ. Υπάρχει άλλο χαρτί ασφαλιστικής ενημερότητας που απευθύνεται στον ΟΑΕΕ και αυτήν πρέπει να πάω να ζητήσω. Για δεύτερη φορά μέσα στην ίδια μέρα άρχισα να φωνάζω λέγοντας πως εγώ δεν έχω καμία σχέση και δεν θέλω να έχω καμία σχέση με τον ΟΑΕΕ και ότι είμαι στο ΤΣΜΕΔΕ και αν τους πειράζει που η βεβαίωση απευθύνεται στη ΔΟΥ να μου φέρουν ένα μπλάνκο να το διορθώσω και να το καταθέσω τωρα. Έγινε ένας ψιλοχαμός όμως έφυγα και πήγα σπίτι όπου πήρα όλα τα χαρτιά που είχα και ξαναπήγα στον ίδιο ΟΑΕΕ. Βρήκα άλλη μια κυρία που μου εξήγησε πως πρέπει να βγάλω βεβαίωση εξαίρεσης ακόμα και αν είμαι στο ΤΣΜΕΔΕ γιατί από το 2010 οι μηχανικοί έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν ταμείο μεταξύ ΟΑΕΕ και ΕΤΑΑ (ΤΣΜΕΔΕ) και πως κάθε χρόνο πρέπει να το κάνω αυτό (Ακούγεται αστείο, άλλα δεν είναι).

Ήρεμα και ωραία και αφού είχα δεχτεί την ήττα μου, ξυπνάω το επόμενο πρωί στις 7. Παίρνω το ποδήλατο και κατεβαίνω στο ΤΣΜΕΔΕ στο σύνταγμα. Προσπερνάω την τεράστια ουρά που είχε ήδη δημιουργηθεί για τον κλάδο υγείας και ανεβαίνω στον 1ο όροφο. Εξυπηρετούσαν το 9 και πήρα χαρτάκι 21. Τζάμι, λέω, σε μισή ωρίτσα θα έχω ξεμπερδέψει. Όντως κατά τις 8:30 ήρθε και η σειρά μου. Εξηγώ στον ταμεία τι ζητάω και με στέλνει στο 2ο όροφο (κάπως πρέπει να χρησιμοποιηθούν και αυτοί οι υπάλληλοι του δευτέρου).

Στον δεύτερο υπήρχε μια τεράστια ησυχία. Που και που έτριζαν κάτι πόρτες στο βάθος του πουθενά. Το παρακμιακό τοπίο θύμιζε ταινία του Κισλόφσκι. Η πλάκα είναι πως κανείς από τους περαστικούς υπαλλήλους δεν απήθυνε το λόγο σε έναν περίεργο και ιδρωμένο ποδηλάτη που περίμενε σαν μαλάκας στη μέση του μικρού χολ. Ανοίγω μια πόρτα και ρωτάω που μπορώ να πάρω μια βεβαίωση. Μου είπαν στο γραφείο τάδε. Πάω να μπω στο γραφείο τάδε και ήταν κλειδωμένα. Εξυπηρετούσαν μετά τις 10:30(!!) και εγώ πήγα νωρίς για να τελειώνω νωρίς (ακούγεται αστείο άλλα δεν είναι). Ήταν ήδη 8:45. Δεν γινόταν να περιμένω.

Είπα να παραμείνω ψύχραιμος και να σκεφτώ διεξοδικά τις επιλογές μου. Κατέληξα να παραμείνω ευγενικός και να παρακαλέσω (γλείψω) κάποιον περαστικό υπάλληλο να με εξυπηρετήσει. Δεν πέρασε κανείς για κανά 5λεπτο. Ίσως μυρίστηκαν την ύπαρξή μου και κλειδώθηκαν στα γραφεία τους. Άρχισα και εγώ τότε επίμονα να χτυπάω την πόρτα του γραφείου τάδε. Μετά από λίγο ανοίγει η πόρτα και εξηγώ σε μια μελαχρινή κυρία ότι έχω έρθει από τις 8 για ένα χαρτί και είναι κρίμα να περιμένω μέχρι τις 10:30 και σας παρακαλώ πολύ να με εξυπηρετήσετε και χαμόγελα και σαλιαρίσματα κοκ. Τελικά μου λέει ‘ΟΚ’, με ρωτάει τον ΑΜ μου και ξαναμπαίνει μέσα. Μετά από 5 λεπτά βγαίνει με το χαρτί. Λέω ευχαριστώ και φεύγω για τον ΟΑΕΕ της περιοχής που ανήκει η έδρα μου.

Περιμένω στην ουρά και μόλις έρχεται η σειρά μου, δίνω το φάκελο στην κυρία που τσακώθηκα την προηγούμενη μέρα και μου λέει πως αυτήν τη βεβαίωση ήθελαν. Ξεκινάμε τη διαδικασία της εξαίρεσης και ξανακολλάει. Γιατί λέει πρέπει να πάω στον ΟΑΕΕ που ανήκει η εταιρεία μου και όχι σε αυτούς. Μα τους λέω πως για να γίνει αυτό θα πρέπει πρώτα να εξαιρεθώ ως επιτηδευματίας και μετά ως επιχειρηματίας (εφόσον η επιχείρηση είναι παράλληλη δραστηριότητα). Όχι μου λέει και ξανά τσακωμός δεύτερο μέρος. Πήγα πάλι σπίτι σήκωσα όλα τα έγγραφα από τους φακέλους που έχω μαζέψει κατά καιρούς και πηγαίνω σε άλλον ΟΑΕΕ κοντά στην περιοχή που ανήκω για να κάνω μια συζήτηση και να καταλάβω τι γίνεται.

Εκεί δυο κυρίες που με εξυπηρέτησαν μου είπαν πως βάσει μιας εγκυκλίου του 2010 (3863/10) δεν χρειάζεται να εγγραφώ και να εξαιρεθώ εισφορών στον ΟΑΕΕ γιατί αυτό που θέλω να κάνω είναι συναφές με το επάγγελμα του μηχανικού πληροφορικής. Αυτό βέβαια δεν έγινε τόσο εύκολα. Μαζεύτηκαν 3-4 άτομα στο ταμείο και άνοιξαν 2-3 βιβλία με εγκυκλίους. Τελικά μου έβγαλαν μια φωτοτυπία της εγκυκλίου και έφυγα.

Λέω για σίγουρα να πεταχτώ στη ΔΟΥ της περιοχής μου και να ρωτήσω στο μητρώο. Η υπάλληλος της ΔΟΥ μου εξήγησε πως όντως υπάρχει αυτή η εγκύκλιος άλλα το αν ο ΟΑΕΕ θα με γράψει/εξαιρέσει επαφίεται σε αυτούς, οπότε συνήθως οι ΔΟΥ τους στέλνουν όλους στον ΟΑΕΕ και αυτός αποφασίζει. Εφόσον λέει πήγα και δεν με έγραψαν σημαίνει ότι έχουν δίκιο, οπότε όλα καλά.

Την επόμενη μέρα (μια μέρα πριν λήξει η προθεσμία κατάθεσης φακέλου) ανηφορίζω προς το κέντρο, στη ΔΟΥ που ανήκει η εταιρεία. Δίνω το φάκελο στην υπάλληλο και περιμένω να μου ζητήσει τη βεβαίωση εξαίρεσης. Όταν το κάνει της εξηγώ ότι από τον ΟΑΕΕ μου έδωσαν αυτή τη εγκύκλιο που δείχνει ότι δε χρειάζεται να εγγραφώ. Όχι μου λέει πήγαινε στον επόπτη για την αυτοψία και μέχρι να κατέβεις θα το έχω μελετήσει. Κατεβαίνω μετά από κανά 10λεπτο και η ολομέλεια του μητρώου είχε αποφασίσει πως πρέπει να με στείλει στον ΟΑΕΕ της περιοχής που ανήκει η εταιρεία και όχι στον ΟΑΕΕ που ανήκει το επιτήδευμά μου. Με στέλνουν, λοιπόν στον ΟΑΕΕ που υπάρχει στην Ακαδημίας 22 (στο Κολωνάκι).  Εκεί με στέλνουν σε ένα γραφείο όπου ένας κύριος που ο γιος του είχε ακριβώς τα ίδια προβλήματα ήταν πριν από μένα. Μπήκα και εγώ στο χορό και έγινε χαμός.

Τελικά εκεί έμαθα ότι ίσως έχω άδικο. Το πρόβλημα ήταν ότι στο καταστατικό αναφέρεται (μεταξύ άλλων δραστηριοτήτων) και η «Εμπορία» άλλα και η «Έκδοση Βιβλίων». Ένας μηχανικός μπορεί να κάνει μόνο μελέτες. Δεν μπορεί να κάνει εμπόριο ή έκδοση βιβλίων. Και έτσι είμαι υποχρεωμένος να εγγραφώ στον ΟΑΕΕ. Μόνο που η εταιρεία δεν ανήκει σε αυτόν τον ΟΑΕΕ, άλλα στη Σατωβριάνδου.

Ξανά τρεχάτε ποδαράκια μου. Φτάνω στη Σατωβριάνδου (ιδρωμένος), ανεβαίνω στον 4ο όροφο και βρίσκω το παλικάρι που θα με εξυπηρετούσε. Με λίγα λόγια εκεί έγιναν τα εξής. Φωτοτυπία της ταυτότητας, του καταστατικού, του μισθωτηρίου, κάτω στον τρίτο, πάνω στον τέταρτο, κάτω στον τρίτο, χαρτιά, συμπλήρωση, ξανά συμπλήρωση, πάνω στον τέταρτο, κάτω στον τρίτο, συμπλήρωση τοπογραφικού, πρωτόκολλο, προσωρινή βεβαίωση στον τέταρτο, υπογραφή από τον προϊστάμενο (Τελικό αποτέλεσμα: Γραφειοκράτες 10 – Υπολογιστές 1).

Ξανά εφορία, κατάθεση φακέλου (με μικροπροβλήματα άλλα τα ξεπεράσαμε επειδή εκεί στη ΔΟΥ είναι καλοί ενώ στον ΟΑΕΕ είναι άσχετοι άλλα δεν πειράζει και διάφορα αστειάκια ενδιάμεσα που δεν μου φάνηκαν και πολύ αστεία), επιτυχής έναρξη με ΑΦΜ.

Ξανά ΟΑΕΕ στη Σατωβριάνδου γιατί η βεβαίωση ήταν προσωρινή και έπρεπε με την έναρξη να γίνει κανονική. Αυτή η διαδικασία ήταν η πιο κουραστική. Έπρεπε να περιμένω μία ώρα όσο συμπλήρωνε χαρτιά ο υπάλληλος. Κατά τις 3 είχα τελειώσει (είχα ξεκινήσει από τις 8:30 το πρωί).

Με αυτή τη κανονική βεβαίωση εξαίρεσης θα μπορώ να θεωρώ βιβλία πλέον και κάθε χρόνο θα πρέπει να κάνω τη διαδρομή ΤΣΜΕΔΕ, ΟΑΕΕ για να παίρνω πάλι βεβαίωση εξαίρεσης από τις εισφορές του ΟΑΕΕ εφόσον παραμένω στο ΤΣΜΕΔΕ. ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ! εκτός αν ξαφνικά ανακαλύψουν το ιντερνετ και τους υπολογιστές εκεί στο Ελλαδιστάν και στα ασφαλιστικά ταμεία.

Συμπέρασμα. Όλα αυτά μου κόστισαν 4 γεμάτα πρωινά (μαζί με την αναμονή για την ασφαλιστική ενημερότητα από το ΤΣΜΕΔΕ). Αυτά τα 4 πρωινά έκανα οτιδήποτε άλλο εκτός από παραγωγική εργασία.

Και τώρα ρωτάω. Βρείτε μου ένα λόγο να μην κάνω την επόμενη επιχείρηση μου στην Κύπρο.