Αρχείο
Αναβάθμιση
Αναβάθμιση σε WordPress 2.5.1, αλλαγή theme και διάφορες μικροαλλαγές θα συμβούν τις επόμενες μέρες.
Θάλασσα
Το κακό με την τηλεόραση είναι οτι επειδή βρίσκεται σε κάθε σπίτι και πλέον σε κάθε δωμάτιο μπορεί και δημαγωγεί συνειδήσεις. Πλέον όποιος δεν έχει internet δυστυχώς μπορεί να ενημερώνεται μόνο απο την τηλεόραση και ενίοτε, αν δε βαριέται το διάβασμα, απο τις εφημερίδες.
Θα πρέπει να εξηγήσει κάποιος στους ημιμαθής[*] που τηλε-κυβερνούν ότι το να προσπαθείς να χαλιναγωγήσεις το internet είναι σαν να προσπαθείς να απαγορέψεις το κατούρημα στη θάλασσα.
Οι έλληνες πολιτικοί, με απογοητεύουν κάθε μέρα και περισσότερο. Κύριοι είστε ανίκανοι και αποτυχημένοι, και το μόνο που ξέρετε να κάνετε είναι να προστατεύετε τα εντελώς δικά σας συμφέροντα.
Τα υπόλοιπα τα έχουν πει καλύτερα απο μένα οι παρακάτω:
[*] Η μάνα μου έλεγε πάντα πως η ημιμάθεια είναι χειρότερη απο την αμάθεια. Με τους έλληνες πολιτικούς έχω αρχίσει να διαπιστώνω σιγά σιγά οτι είναι και πολύ πιο επικίνδυνη.
η σελίδα 123
Το παιχνίδι συνεχίζεται και αρχίζει να γίνεται ενδιαφέρον. Εφόσον δέχθηκα την πρόσκληση απο το Φιλήμων και εφόσον με αυτόν τον τρόπο κατάφερε να με βγάλει από το λήθαργο, μπράβο του! 🙂
(Η Αλήθεια είναι πως το τελευταίο καιρό μου αρέσει περισσότερο να διαβάζω απο το να γράφω και πραγματικά έχω εντυπωσιαστεί με το πόσα εκπληκτικά blogs έχουν ξεπεταχτεί…)
Λοιπόν το βιβλίο που είχα δίπλα στον υπολογιστή μου ήταν «Το μεγάλο, το μικρό και η ανθρώπινη νόηση» του Roger Penrose.
«Πάντως, προσωπικά νομίζω οτι η υιοθέτηση ενός βαρυτικού σχήματος μας προσφέρει μια θαυμάσια ευκαιρία για να αποφύγουμε εντελώς το πρόβλημα. Θα σας αποκαλύψω αμέσως τι έχω κατα νου, μολονότι οφείλω να παραδεχτώ οτι οι λεπτομέρειες του εγχειρήματος χρήζουν περαιτέρω αποσαφήνισης. Στη γενική σχετικότητα, η μάζα και η ενέργεια αποκτούν παράξενες όψεις.»… κλπ
Μπορεί να μη βγάζει νόημα, άλλα ο Penrose εδώ αναφέρεται στο σημαντικό πρόβλημα κβαντικής μέτρησης και πως τα εισηγμένα θεωρητικά σχήματα (που εισήχθησαν για να λύσουν αυτό ακριβώς το πρόβλημα) παραβιάζουν τους κανόνες διατήρησης της ενέργειας. Ο Penrose προτείνει λοιπόν το «βαρυτικό σχήμα» που θεωρητικά λαμβάνει υπόψη της τη σχέση μάζας-ενέργειας και την απόσταση μεταξύ των αντικειμένων που συμμετέχουν στο σύστημα (ή σχήμα, όπως το λέει).
Δεν ξέρω αν οι κανόνες του παιχνιδιού επιτρέπουν εξηγήσεις (διότι πιθανών οι περισσότερες προτάσεις «ξεκρέμαστες» να μη βγάζουν νόημα, άλλα αφού έκλεψε ο Φιλήμων, θα «κλέψω» και εγώ…
Καλώ λοιπόν τους παρακάτω bloggers:
panos, till, j95, netpen και φυσικά τον personal favorite bizwriter
Οδηγίες παιχνιδιού :
1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).
3. Βρες την πέμπτη περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας.
4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη).
5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο.
ή εσύ ή εμείς…
Διαβάζω στον αθλητικό (ηλεκτρονικό) τύπο πως Οι οργανωμένοι οπαδοί του ΠΑΟΚ απαιτούν με ανακοίνωσή τους τη διαγραφή όλων των χρεών της ΠΑΕ προς το Δημόσιο και τον διακανονισμό των χρεών προς τρίτους.
Θα ήθελα να ρωτήσω κάποιους απο τους οπαδούς του ΠΑΟΚ (ΑΕΚ, ΟΣΦΠ, ΟΦΗ, ΑΡΗ, κλπ) που απαιτούν τη διαγραφή των χρεών μιας ιδιωτικής ανώνυμης εταιρίας αν εξακολουθούν να θέλουν τη διαγραφή ακόμα και αν ξέρουν πως σε μερικά χρόνια κανείς απο αυτούς δε θα πάρει σύνταξη…
In Revolution (By Radiohead)
Σήμερα στις 10 Οκτωβρίου του 2007 η μουσική βιομηχανία τρώει μια γερή κλοτσιά ανάμεσα στα πόδια απο τη μεγαλύτερη rock μπαντα του πλανήτη: Τους Radiohead.
Το νέο τους άλμπουμ με τίτλο In Rainbows κυκλοφόρησε μόνο απο το δικτυακό τους τόπο για κατέβασμα με οποιαδήποτε τιμή επιθυμεί ο αγοραστής. Τα στατιστικά λένε πως οι περισσότεροι downloaders έχουν ήδη πληρώσει μια τιμή μεταξύ 8 και 10 λιρών αγγλίας (γύρω στα 10 με 15 Ευρώ δηλαδή). Μια αρκετά λογική τιμή για το μέγεθος των Radiohead. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που έδωσαν 2-3 λίρες αγγλίας.
Προσωπικά αγόρασα το Box Set με 40 λίρες μόνο και μόνο γιατί είναι το αγαπημένο μου συγκρότημα και γιατί θεωρώ πως κάθε τους δουλειά είναι ολοκληρωμένη πέρα ως πέρα. Απο το artwork και τους στίχους μέχρι την παραγωγή και φυσικά τη μουσική τους. Το box set περιέχει και βινύλια για τους πιο παλιούς.
Προφανώς η μουσική βιομηχανία δεν «γλέντησε» στο άκουσμα της ανακοίνωσης πως το νεο album των Radiohead θα είναι διαθέσιμο μόνο απο το internet και μόνο απο το δικό τους site. Όπως έχω πει και στο παρελθόν άλλα και πιο πρόσφατα θεωρώ πως μετά το θάνατο του Kurt Cobain η μουσική βιομηχανία έχασε λίγο τον μπούσουλά της. Με είχε προβληματίσει έντονα το γεγονός οτι πλέον ήταν πολύ πιο δύσκολο να βρεις μουσικά διαμάντια σε όλη τη σαβούρα που η μουσική βιομηχανία προωθούσε τα τελευταία 15 χρόνια. Δίσκοι των 20 Ευρώ με ένα το πολύ δυο καλά μουσικά κομμάτια. Τα 18 Ευρώ απο αυτά πήγαιναν σε to-know-us-better media parties και όχι σε επενδύσεις ώστε η παραγωγή της μουσικής να γίνεται καλύτερη και να ανακαλύπτονται νέα ταλέντα. Τώρα η μουσική βιομηχανία πληρώνει αυτά λάθη κυνηγώντας μάγισσες στο internet και απολύοντας κόσμο από μικρο-μεσαίες μουσικές εταιρίες (οι περισσότεροι απο τους οποίους δεν έφταιγαν για αυτή την κατάντια στο κάτω κάτω) και φυσικά χάνοντας τα βαριά μουσικά χαρτιά και τα καλά συμβόλαια, αφού πλέον σιγά σιγά οι καλλιτέχνες αρχίζουν να προτιμούν πάλι (όπως τη δεκαετία του ’70) να βγάζουν λεφτά απο τις συναυλίες και όχι από τα άλμπουμ τους αυτά καθαυτά.
Η αλήθεια είναι πως οι Radiohead (και όσοι άλλοι ακολουθήσουν) κατα κάποιον τρόπο είναι παιδιά της μουσικής βιομηχανίας. Οι Radiohead ίσως λιγότερο απο κάποιους άλλους αφού ακόμα και οι πιο «αντιεμπορικοί» τους δίσκοι όπως το Kid A πουλάνε σαν τρελά μόνο και μόνο γιατί η δουλειά τους είναι κορυφαία σε όλα τα επίπεδα. Ένα όχι και τόσο γνωστό συγκρότημα θα είχει πρόβλημα να κάνει ότι κάνουν σήμερα οι Radiohead. Προφανώς λοιπόν η μουσική βιομηχανία χρειάζεται σε μια κοινωνία όπως η δικιά μας. Χρειάζεται ένα μέσο που θα ανακαλύψει καλλιτέχνες, και θα τους δώσει την οικονομική δυνατότητα να κάνουν το κέφι τους όσο γίνεται καλύτερα. Αυτό που ΔΕΝ θα έπρεπε να κάνει η μουσική βιομηχανία (και έκανε μέχρι τώρα) είναι να παίρνει το 80% των εσόδων και να τα κατασπαταλάει σε media parties δεσμεύοντας τους καλλιτέχνες με πολύ βαριά συμβόλαια για πολλά χρόνια αναγκάζοντας τους να βγάζουν δίσκους με συγκεκριμένο άκουσμα σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές εγκλωβίζοντας την καλλιτεχνική τους φυσιογνωμία με το χειρότερο τρόπο.
Τουλάχιστον η μουσική βιομηχανία ίσως βάλει λίγο περισσότερο (στο ήδη υπάρχον) νερό στο κρασί της. Αυτό που έκαναν οι Radiohead δεν είναι πρωτοποριακό. Έχει ξαναγίνει στο παρελθόν απο εκατοντάδες καλλιτέχνες. Αυτό που είναι συγκλονιστικό είναι που δίνουν τη δυνατότητα στους αγοραστές να συνεισφέρουν με το ποσό που εκείνοι αποτιμούν τη δουλειά τους. Έτσι έχουν ένα άμεσο αντίκρυσμα χωρίς περιττούς διαμεσολαβητές.
Μη ξεχάσω. Το άλμπουμ είναι κορυφαίο. Μόνη παραφωνία που δεν έχουν ενσωματώσει το εξώφυλλο στα tags. Α! επίσης είναι και DRM free!
Ευθύνες κ.α.
Τέτοιες στιγμές η οργή και η απογοήτευση με κατακλύζει όπως και όλους τους Έλληνες. Το σίγουρο είναι πως τα λόγια δε φτάνουν για να περιγράψω τα συναισθήματα και τις σκέψεις μου αυτές τις στιγμές και ένα πελώριο «Γιατί» ακούγεται συνεχώς μέσα στο μυαλό μου.
Νομίζω όμως πως μπορώ σιγά σιγά να αρχίσω να μαζεύω τα κομμάτια από αυτά που άκουσα, διάβασα και σκέφτηκα τις τελευταίες μέρες. Πιστεύω πως όλοι μας έχουμε ένα μικρό μερίδιο ευθύνης. Από εμας τους Αθηναίους του καναπέ που χάζευαν ανήμποροι όλη μέρα και νύχτα το χαζοκούτι μέχρι και τον πρωθυπουργό. Όλοι μας έχουμε κάνει λάθη που πλέον αρχίζουν να φαίνονται.
Ας τα πάρουμε απο την αρχή:
Οι πολίτες έχουμε ευθύνες γιατί έχουμε μάθει να τα περιμένουν όλα απο το κράτος και δεν έχουμε αναπτύξει την ιδιωτική πρωτοβουλία. Έχουμε χαμηλό δείκτη υπευθυνότητας και τα αντανακλαστικά μας έχουν πέσει σε λήθαργο βαθύ. Το συζητούσα με κάτι φίλους πρόσφατα όταν θυμήθηκα πως πέρυσι ενώ καθόμουν ένα βράδυ σε ένα μπαράκι στο παράλιο άστρος είδα απέναντι το χερονήσι να πιάνει φωτιά απο κάποιον παλαβό που αποφάσισε στις 11 το βράδυ να κάψει κάτι ξερόχορτα. Αντί να σηκωθώ αυτόματα και να τρέξω (μαζί με τους άλλους θαμώνες) να βοηθήσω την κατάσταση περίμενα(με) την πυροσβεστική να έρθει, και φυσικά η φωτιά πήρε τεράστιες διαστάσεις. Ευτυχώς όμως σε λίγες ώρες την είχαν σβήσει τελείως (δε θα φύσαγε μάλλον). Δεν το έκανα επίτηδες, απλά έχω γαλουχηθεί διαφορετικά τόσα χρόνια. Έτσι μικρές φωτιές μπορούν να ξεφύγουν πολύ γρήγορα και να γίνουν ανεξέλεγκτες όσο εμείς αδρανούμε. Και στην Ελλάδα αδρανούμε πολύ.
Φταίμε επίσης γιατί σνομπάρουμε την παιδεία. Έχω ζήσει σε χωριό και ξέρω πως στις πιο αγροτικές περιοχές οι γονείς των παιδιών δεν ενδιαφέρονται για τα γράμματα. Το σχολείο όμως μπορεί να σου μάθει πως η φωτιά στο χωράφι σου δίπλα στο δάσος με 6-7 μποφόρ είναι έγκλημα. Ειδικά όταν έχει να βρέξει απο το χειμώνα και το δάσος είναι εντελώς ξερό. Επίσης το σχολείο μπορεί να σου μάθει πως θα πρέπει τα οικόπεδά να καθαρίζονται απο τα ξερόχορτα πριν το καλοκαιρί. Επίσης το σχολείο μπορεί να αναπτύξει το δείκτη ατομικής ευθύνης. Σε άλλες περιπτώσεις (σε ένα πιο σοβαρό κράτος ίσως) το σχολείο θα μπορούσε να βοηθήσει τα παιδιά (σε αγροτικές περιοχές) να μάθουν να σβήνουν φωτιές ή πως να λειτουργούν σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης. Γενικά το χαμηλό επίπεδο μόρφωσης, μπορεί να κοστίσει πολύ ακριβά. Για παράδειγμα το χειρότερο πράγμα για ένα καμένο δάσος είναι να μπουν μέσα γιδοπρόβατα και να φάνε ότι έχει αρχίζει σιγά σιγά να ξαναφυτρώνει. Έτσι δεν πρόκειται να ξαναγίνει ποτέ. Χρειάζεται μόρφωση για να κατανοήσεις την αξία του εθνικού μας πλούτου.
Επίσης φταίμε γιατί δεν μας πειράζει οι ανίκανοι να βρίσκονται σε υψηλές θέσεις (και έτσι τους ψηφίζουμε) αρκεί να διορίσουν το παιδί μας. Έτσι οι άνθρωποι που φτάνουν ψηλά στην ιεραρχία δεν μπορούν (εκ των πραγμάτων δηλαδή) να διαχειριστούν λεφτά και επιδοτήσεις. Ενδεχομένως χρήματα για μηχανήματα και επιμορφώσεις που δόθηκαν στις νομαρχίες και στους δήμους σχετικά με τέτοιου είδους καταστροφές να πήγαν στο /dev/null. Κανονικά θα έπρεπε σε τέτοιες περιοχές να έχει γίνει καταγραφή του υπάρχοντος αγροτικού εξοπλισμού και ο καθένας να είχε μια συγκεκριμένη εργασία να κάνει σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης. Για παράδειγμα κάποιος που έχει έναν εκσκαφέα να το χρησιμοποιήσει ώστε να δημιουργήσει αντιπυρική ζώνη γύρω απο το χωριό, όσοι έχουν αγροτικά αυτοκίνητα με καρότσες να αναλάβουν τη μεταφορά των κατοίκων έξω απο το χωριό, κλπ. Αυτά όλα θα έπρεπε να γίνονται αυτόματα πλέον.
Φταίμε επίσης γιατί διεκδικούμε και χτίζουμε καμένες δασικές περιοχές. Ένα αυθαίρετο σπίτι σε ένα δάσος δίνει ελπίδα και σε άλλους οικοπεδοφάγους να κάψουν και να διεκδικήσουν δασικές εκτάσεις. Αν κάθε ένας που έριχνε έστω και ένα τούβλο σε υπο αναδάσωση περιοχή πήγαινε στο αυτόφωρο επιτόπου, τα μισά δάση θα είχαν γλιτώσει. Βέβαια κατανοώ πως ο κόσμος θέλει να χτίσει. Θέλει να επενδύσει τα λεφτά του. Η μητέρα όλων αυτών των προβλημάτων είναι το πατριαρχικό γραφειοκρατικό κράτος που δεν θέλει να χαρτογραφήσει, να δασογραφήσει να κτηματολογήσει, να σχεδιάσει, να εντάξει και να μοιράσει περιοχές για δημιουργία κατοικιών και συνοικισμών. Όσο δεν γίνεται αυτό ο κόσμος θα αυθαιρετεί, και όσο δεν πάει φυλακή τόσο περισσότερο θα αυθαιρετεί.
Φταίμε γιατί τον 21ο αιώνα δεν έχουμε αρκετούς ΧΥΤΑ και σχεδόν σε όλους τους νομούς υπάρχουν οι βραδυφλεγείς βόμβες που λέγονται «παράνομες χωματερές». Δεν επιτρέπεται να μην υπάρχει τουλάχιστον ένας ΧΥΤΑ σε κάθε νομό. Δεν επιτρέπεται όλος ο νομός Αττικής (σχεδόν η μισή Ελλάδα δηλαδή) να εξυπηρετείται απο ένα ΧΥΤΑ. Γιατί δεν δίνουν τη δυνατότητα διαχείρισης των απορριμάτων σε ιδιώτες; Άλλη μια πληγή του πατριαρχικού, καιροσκοπικού, ψηφοθηρικού, γραφειοκρατικού ελληνικού κράτους. Είναι γνωστό ακόμα και στις πέτρες πως οι παράνομες χωματερές ευθύνονται για πολλές απο τις φωτιές.
Βέβαια απο την άλλη δεν αγαπάμε και δε σεβόμαστε το περιβάλλον τόσο πολύ (κάτι που έχει να κάνει με τη μόρφωση). Είναι αμέτρητες οι φορές που έχω δει σε επαρχιακό δρόμο στο μπροστινό αμάξι να ανοίγει το παράθυρο και να φεύγουν προς τα έξω όλων των ειδών τα σκουπίδια και φυσικά τσιγάρα. Ανεπίτρεπτο! Σκουπίδια και τσιγάρα σε επαρχιακούς δρόμους είναι κανονικός εμπρησμός. Στην Αθήνα ελάχιστοι περπατάνε η χρησιμοποιούν ποδήλατο. Ο Αθηναίος προτιμάει να πάρει το αμάξι, να ρισκάρει να μπει στο δακτύλιο, να παρκάρει παράνομα, να αγχωθεί και να εκνευριστεί περισσότερο στην κίνηση, μόνο και μόνο για να γλιτώσει μερικά μέτρα με τα πόδια ή τη συγκοινωνία ή ακόμα και το ποδήλατο. Αν δεν το κάνεις για σένα κάν’ το για το περιβάλλον που επίσης περνάει δύσκολες ώρες ρε γμτ…
Απο τη μεριά της η πολιτεία θα μπορούσε να είχε ένα ανεπτυγμένο δίκτυο πληροφοριών (κάτι σαν την ΕΥΠ) έτσι ώστε να προλαμβάνει τέτοιου είδους «χτυπήματα». Σίγουρα ο εμπρησμός ευθύνεται για (ενδεχομένως) τις περισσότερες φωτιές. Πίσω απο τον εμπρησμό μπορεί να κρύβονται διάφορα αίτια. Σημασία έχει πως θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε τον εμπρησμό σαν ένα είδος τρομοκρατικού χτυπήματος, έτσι γύρω απο αυτό θα μπορούσε να αναπτυχθεί ένα συγκεκριμένο δίκτυο πληροφοριών ώστε να προλαμβάνει τέτοιου είδους καταστροφές. Δυστυχώς είμαστε κράτος που στηρίζεται στον εθνικό του πλούτο έτσι ώστε να προσελκύει τουρίστες. Αυτόν θα έπρεπε να τον προστατεύουμε συνεχώς.
Δεν μπορώ να αναφερθώ σε περιπτώσεις κακού συντονισμού, χαμηλής υλικοτεχνικής υποδομής και μέγεθος του ανθρώπινου δυναμικού. Πιστεύω πως καταστροφές τέτοιου μεγέθους αντιμετωπίζονται δύσκολα. Θα είχαμε τεράστιο πρόβλημα σε αντίστοιχες καταστάσεις ακόμα και το 2004 που όλος ο μηχανισμός θα βρίσκονταν σε πλήρη ετοιμότητα. Επειδή όμως δε ζω σε άλλο κράτος μπορώ να υποθέσω πως και σε αυτόν το τομέα θα έγιναν τεράστια λάθη. Παρόλα αυτά σε κάποιο κανάλι άκουσα πως έχουμε το πιο πολυπληθές πυροσβεστικό σώμα στην Ευρώπη. Κάτι που κατ’ ανάγκη δεν ειναι θετικό γιατί αποδεικνύει πως το κράτος-πολιτεία αντι να προλαμβάνει προσπαθεί να γιατρέψει. Αυτό δείχνει ανικανότητα.
Ας είναι καλύτερη η επόμενη μέρα, λοιπόν.
ΥΓ: Και ας σταματήσουμε επιτέλους να αναδασώνουμε (όταν αναδασώνουμε) με πεύκα. Είναι σκέτες βόμβες…
Πάγκαλος
Αν είναι αλήθεια αυτό που δήλωσε ο Πάγκαλος το πρωί στην τηλεόραση τότε λυπάμαι πάρα πολύ για την κατάντια μας.
Συγκεκριμένα δήλωσε πως οι περισσότερες εκτάσεις που κρίνονται αναδασωτέες από το κράτος, εφεσιβάλλονται από την εκκλησία στο ΣτΕ ώστε να γίνουν οικοδομήσιμες εκτάσεις – εφόσον της ανήκουν – και στη συνέχεια να οικοπεδοποιηθούν. Ότι θα γίνει δηλαδή και σε εκείνο το φιλέτο πάνω από τον Καρέα που πρόσφατα κάηκε.
Κάτι τέτοια με κάνουν να ντρέπομαι που γεννήθηκα στην Ελλάδα και ζω στην Αθήνα.
Ανίκανοι
όσο δεν γκρεμίζονται αυθαίρετα τόσο θα καίγονται τα δάση.
Όλα τα άλλα περι αναδάσωσης, ελλείψεις στο προσωπικό, αέρηδες που φυσούσαν κλπ είναι – όπως λέει ο σοφός λαός – άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Κοινώς, μας περνάνε για βλάκες και μας προσβάλουν καθημερινά. Μπορώ να ισχυριστώ χωρίς να μπορώ να αποδείξω πως το 40-50 τοις εκατό των δασικών εκτάσεων που χάνονται έχουν κοπεί και μοιραστεί ήδη σε οικοπεδοφάγους. Το υπόλοιπο που χάνεται συνηθως καίγεται απο λάθος κάποιου τσοπαναρέου (συνήθως είναι σε δύσβατες περιοχές και αργά ή γρήγορα ξαναγίνεται δάσος μόνο σε περίπτωση που δεν το φάνε τα γίδια του τσοπάνη) ή άλλο ανθρώπινο λάθος.
Με λίγες και μικρές αλλαγές στο νομικό καθεστώς και με την επένδυση σε μπουλντόζες αντί για πυροσβεστικά μπορούμε να σώσουμε ότι έχει απομείνει.
fedora (για την ώρα)
Τις τελευταίες μέρες είχα την ατυχία να καεί ο seagate του φορητού (ενδεχομένως και απο τη ζέστη των ημερών αφού στο υπνοδωμάτιο δεν έχω κλιματιστικό) με αποτέλεσμα να χάσω κάποια δεδομένα και να μπω σε μια διαδικασία να αγοράσω καινούργιο υπολογιστή desktop και στο φορητό να βάλω έναν παλιότερο και μικρότερο seagate που είχα.
Στο φορητό έβαλα το λειτουργικό που είχε όταν το αγόρασα (δηλαδή τα windows XP) τα οποία χρησιμοποιώ μόνο για συγχρονισμό με το κινητό / Palm μου (δηλαδή μια φορά τη βδομάδα), και στο desktop έβαλα το αγαπημένο Linux, μόνο που αυτή τη φορά ήταν το Fedora 7.
Κατ’ αρχήν στο desktop έβαλα μια MSI K8N Nforce4 motherboard με έναν SATA2 250άρη Barracuda και μια απλή nVidia 6200 με 256ΜΒ μνήμη (ο θεός με φώτισε και δεν έβαλα ΑΤΙ). Η μνήμη του ειναι στο 1GB και ο επεξεργαστής ειναι ένας μονοπύρηνος 64μπτιος AMD.
Το πρώτο πράγμα που έκανα (φυσικά) ήταν να εγκαταστήσω το Ubuntu για 64μπιτους επεξεργαστές. Δυστυχώς το Live δεν έμπαινε με τίποτα. Μετά το «Start or Install Ubuntu» έσβηνε η οθόνη και κόλλαγε ο υπολογιστής βγάζοντας κάποια μηνύματα για kernel mapping δοκίμασα και τη λυση που πρότειναν εδώ με το acpi=off στις επιλογές του GRUB, άλλα ακόμα τίποτα. Δοκίμασα να κατεβάσω όλο το DVD και να κάνω manual εγκατάσταση. Ούτε αυτό πέτυχε. Τέλος δοκίμασα την 32μπιτη έκδοση, άλλα και πάλι τίποτα. Το ubuntu 7.04 (64b) και 6.10 (32bit) δεν έμπαινε με κανέναν δυνατό τρόπο. Δοκίμασα να εγκαταστήσω και το OpenSuse άλλα επειδή βαριόμουν πάλι να περιμένω μια μέρα να κατέβει το DVD κατέβασα τη μινιμαλ έκδοση που κάνει εγκατασταση απο το ιντερνετ. Και εκεί είχα πρόβλημα αφού έδινα τους http και ftp server άλλα δεν τους έβρισκε για να συνεχίσει η εγκατάσταση.
Τη λύση ήρθε να δώσει το LinuxFormat του Ιουλίου Αυγούστου με το Fedora 7 το οποίο μπήκε «αέρα» στον υπολογιστή μου (η 32μπιτη έκδοση βέβαια). Μέχρι στιγμής στο Fedora έχω συναντήσει τα λιγότερα προβλήματα απο ΌΛΕΣ τις εγκαταστάσεις που έχω δοκιμάσει. Το μόνο που με προβληματίζει κάπως ειναι το πολύ αργό yum, το οποίο δε συγκρίνεται πουθενά με το apt-get του Ubuntu και επίσης τα updates ειναι πολύ πιο αραιά σε σχέση πάλι με το Ubuntu. Επίσης στο fedora το Beryl παίζει εξαιρετικά και μόνο με το Compiz είχα κάποια προβλήματα. Άλλα νομίζω πως το Beryl ειναι λίγο καλύτερο ούτως η άλλως.
Βέβαια για να έρθει το fedora σε επίπεδο Ubuntu Feisty (το οποίο είχα προλάβει να δοκιμάσω στο laptop πριν καταστραφεί) πρέπει να γίνουν αυτά εδώ.
Σίγουρα το fedora σε απλότητα και ευχρηστία υπολείπεται του Feisty, άλλα όχι πολύ. Προς το παρόν θα το κρατήσω γιατί παίζει σούπερ.
Καλό καλοκαίρι!
Just a note…
Τις τελευταίες βδομάδες και ειδικότερα μετά το Πάσχα βρίσκομαι σε ένα κυκεώνα δύσκολων στιγμών και κακών συγκυριών. Τέλος πάντων είμαστε ζωντανοί ακόμα και την παλεύουμε όσο μπορούμε.
Αυτή τη στιγμή παρακολουθώ ένα αφιέρωμα στην αγαπημένη μου P.J. Harvey, τις οποίας ένα τεράστιο πόστερ κοσμεί το δωμάτιό μου εδώ και χρόνια.
Σκεφτόμουν πως ενώ τα 90s μας χάρισαν εξαιρετικές μουσικές στιγμές και πολλά καλλιτεχνικά διαμάντια (Radiohead, Smashing Pumpkins, Nirvana, Bjork. κλπ) αντίθετα τα 00s είναι γεμάτα μετριότητες. Φωτεινές εξαιρέσεις ειναι τα αμερικάνικα μαύρα μουσικά σχήματα που εξελίσσονται και εντυπωσιάζουν (The Roots, Miss E, Timbaland, κλπ) καταφέρνοντας να βάλουν το R’n’B σχεδόν σε κάθε μουσική συλλογή. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει Pop καλλιτέχνης που να μην έχει επηρεαστεί φανερά απο τη μαύρη κουλτούρα, με εξαίρεση τα καθαρά «white» rock συγκροτήματα.
Έλεγα λοιπόν πως η μουσική βιομηχανία κάθεται πελαγωμένη μπροστά στις εξελίξεις προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί τις σύγχρονες τάσεις (mp3 και μάλιστα δωρεάν) και έτσι αντί να παράγει μουσική, έχει καταθέσει όλο τις το βάρος στο marketing και στα digital rights. Έτσι έχουν μείνει μονάχες τους οι παλιές καραβάνες να βάζουν το φίδι απο την τρύπα. Μιλάω για συγκροτήματα όπως οι (Larger Than Life) Red Hot Chili Peppers που κατάφεραν και έβγαλαν τον καλύτερο δίσκο της δεκαετίας, η Bjork που εντυπωσιάζει με το αστείρευτο ταλέντο της και τις φρέσκιες ιδέες της, ο Thom York απο τους Radiohead που κατάφερε όσο κανείς άλλος να μας συγκινήσει μέσα απο το μινιμαλιστικό και πειραματικό The Eraser, ενώ ακόμα και οι Green Day κατάφεραν να μας θυμίσουν πως γράφεται το καλό αμερικάνικο πανκ ακόμα και όταν όλοι τους είχαν ξεχάσει και τέλος ο Morrissey με το «You are the Quarry» απέδειξε πως κακώς οι Βρετανοί έψαχναν τους νέους Smiths στους Oasis και τους Suede.
O Keith Richards των Stones σε συνέντευξη που παραχώρησε στο NME αναφέρθηκε στα νέα συγκροτήματα ως εξής:
My favourite new band is… I ain’t got any, they’re all a load of crap
Προφανώς αναφερόταν στα νέα ροκ συγκροτήματα όπως Arctic Monkeys, The Strokes, The Killers, Kaiser Chiefs, Libertines, κλπ… που κατα τη γνώμη μου δεν έχουν ξεφύγει απο τη μετριότητα παρόλο που ολοι τους εκθειάζουν. Ειδικά οι Arctic Monkeys ήταν καθαρά ένα πείραμα της νέας εποχής του marketing που οι εταιρίες προσπαθούν να δημιουργήσουν. Δεν έπεισε…
Δεν ειμαι «νοσταλγός» του Rock’n’Roll άλλα πραγματικά απογοητεύομαι όταν προσπαθώ να ψάξω και να βρω κάτι καλό μέσα στα μουσικά 00s. Έτσι αναμοχλεύω και ξαναγυρίζω στα παλιά CDs με τους Pixies τους Smiths την PJ Harvey, τον Nick Cave κλπ…
in digital 