Αρχική > Unfiled > Για την παιδεία ρε γαμώτο!

Για την παιδεία ρε γαμώτο!

12 Οκτωβρίου, 2006 Σχολιάστε Go to comments

Και ξαφνικά καταλήψεις… Γιατί; Για ποιον λόγο; Γιατί να χάνονται τόσες διδακτικές ώρες σε αυτά τα 400 σχολεία; Με ποια δικαιολογία έκλεισε ένα σχολειο για να γίνει κατάληψη; Ποια ειναι τα αιτήματα; Συμπαράσταση στους φοιτητές; Συμπαράσταση στους δασκάλους; Τι διεκδικείς, επιτέλους, διάολε;

Και βγήκε και η Παπαρήγα και λέει «Είμαστε μαζί τους!» Άλλο πάλι τούτο! Είστε μαζί με ποιους; Με τα 16χρονα που δεν έχουν να προτείνουν τίποτα και χάνουν χωρίς λόγο πολύτιμες διδακτικές ώρες; Μα για αυτόν ακριβώς το λόγο η αριστερά δεν έχασε το παιχνίδι τόσα χρόνια; Γιατί ποτέ μα ποτέ δεν πρότεινε και απλά αντιδρούσε. Αντιδρούσε στα πάντα χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Το μόνο που έκανε ήταν στεγνή και ανούσια αντιπολίτευση (απο τα ελάχιστα σωστά πράγματα που λεει ο Καραμανλής κατά καιρούς). Το ίδιο συμβαίνει και με το ΠΑΣΟΚ. Μια ανούσια αντιπολίτευση («κατα βάθος συμφωνώ με αυτά που κάνει η Ν.Δ. άλλα πρέπει να έχω και ένα πιο αριστερό προφίλ μπας και πάρω καμία ψήφο και απο τους ξεπεσμένους αριστερούς και αριστερο-σοσιαλιστές»).

Νομίζω όμως πως η πραγματικότητα είναι άλλη. Οι φοιτητές κάνουν κατάληψη γιατί ο Νόμος-πλαίσιο αποδυναμώνει τις συνδικαλιστικές οργανώσεις (εφόσον δίνει το δικαίωμα ψήφου για τις πρυτανικές εκλογές σε όλους τους φοιτητές) και όχι για την κατάργηση του άρθρου 16 και την δημόσια παιδεία. Μου δίνει την εντύπωση πως οι δάσκαλοι κατεβαίνουν στους δρόμους γιατί απο τότε που ξεκίνησαν τα ολοήμερα έχασαν λεφτά απο τα ιδιαίτερα.

Και ξαφνικά οι μαθητές κάνουν καταλήψεις για να καταργηθεί η βάση του ’10’; Το έχουμε χάσει τελείως, δηλαδή;

Εγώ ένα πράγμα ξέρω. Αν οι μαθητές ενδιαφέρονταν πραγματικά για την παιδεία θα έβγαιναν στους δρόμους φωνάζοντας για καλύτερη ποιότητα διδασκαλίας. Να κάνουν καλύτερη δουλειά οι δάσκαλοι και οι καθηγητές, ρε παιδί μου. Αυτό ειναι ένα σοβαρό αίτημα. Προς το παρόν έχω την εντύπωση πως οι καταλήψεις έγιναν απο καθαρή βαρεμάρα. Αφού, «μάθημα δεν κάνουμε, ας κάνουμε μια κατάληψη να περάσει η ώρα». Οι γονείς τους πληρώνουν κάποιους ανθρώπους για να κάθονται και να τα ξύνουν μέσα στην τάξη και αυτοί κάνουν κατάληψη για να καταργηθεί η βάση του ’10’; Λυπάμαι πολύ!

Φωνάζουν, λέει, για τη διασφάλιση της δημόσιας παιδείας. Ποιοι, αυτοί που τη στηρίζουν πηγαίνοντας σε φροντιστήρια; Γιατί πηγαίνουν σε «ιδιωτικά σχολεία» εφόσον υπάρχουν τα δημόσια; ας διεκδικήσουν καλύτερα δημόσια σχολεία, λοιπόν, και ένα καλύτερο επίπεδο εκπαίδευσης. Δεν μπορείς να καταδικάζεις απο τη μια την ιδιωτική παιδεία, και απο την άλλη να την στηρίζεις. Ειλικρινά λυπάμαι πολύ. Λυπάμαι που αυτά τα 16χρονα ειναι το μέλλον αυτής της χώρας.

Έχω ξαναπεί πως είμαι με όποιον διεκδικεί γιατί ο κόσμος δεν είναι χαζός. Για να φωνάζει κάποιος λόγος θα υπάρχει. Η κυβέρνηση θα πρέπει να συζητάει μαζί τους. Θα πρέπει να κάθονται στο ίδιο τραπέζι συχνότερα και να τα λένε. Μόνο έτσι θα βοηθηθεί η παιδεία. Υπάρχουν προβλήματα, και μάλιστα πολλά. Άλλα αν οι καθηγητές έκαναν τη δουλειά τους πιο σωστά και μεγαλύτερο μεράκι και ευσυνειδησία τότε τα προβλήματα θα ήταν τα μισά. Να τι πραγματικά πρέπει να διεκδικήσουν οι μαθητές!

Κατηγορίες:Unfiled
  1. Panos
    12 Οκτωβρίου, 2006 στο 12:27 μμ

    Καλά τα λες αλλά ποιός σε ακούει εκτός από τους λίγους λογικούς.

    Εμένα με ενοχλεί το γεγονός που 45% αυξηση μισθού είναι υπερβολική από την στιγμή που οι ώρες εργασίας ενός δασκάλου ή καθηγητή είναι πάρα πολύ λίγες.

    Δεν θα με πείραζε καθόλου να πέρνω 950 ευρώ αν
    α) κάθομουν 3 μήνες το καλοκαίρι

    β) άλλο ένα μήνα χριστούγεννα και Πάσχα, 6

    γ) έχοντας εκδρομές και αργίες

    δ) δουλεύοντας 4-5 ώρες την ημέρα.

    Ποιός άλλος υπάλληλος δουλεύει υπό τέτοιες συνθήκες?

    Αν δεν τους αρέσει να πάνε να βρούνε αλλού δουλειά με καλύτερα λεφτά. Αυτό γιατί δεν το λέει κανείς??? Αν δεν τους αρέσουν 1000 ευρώπουλα αρχικός μισθός το μήνα για 16-20 ώρες δουλειά την εβδομάδα με 3 μήνες πληρωμένες διακοπές το καλοκαίρι να πάνε αλλού.

    Για να δουν πως βγάζει τα λεφτά του ο Άγγλος δάσκαλος του δημοσίου (δεν αναφέρωμαι στα ιδιωτικά που πέρνουν καλύτερα λεφτα). Δουλεύει 1η Σεπτ – 31 Ιουλίου, από τις 8 – 5 και τον Άυγουστο το σχολείο δεν είναι κλειστό. Πάει σχεδόν κάθε μέρα για το πρόγραμμα διδασκαλίας του νέου έτους.

    Κατάληψη σχολείου? Τί είναι αυτό? Ας πάει κάποιος να κάνει κατάληψη εκπαιδευτικού ιδρύματος εδώ στην Αγγλία και αν είναι κάτω τον 16 έχουν κλείσει μέσα ΚΑΙ τούς γονείς του για αντικοινωνική συμπεριφορά (ASBOS).

  2. 12 Οκτωβρίου, 2006 στο 3:02 μμ

    Καλά μην τα ισοπεδώνουμε όλα 🙂

    Οι περισσότεροι καθηγητές και δάσκαλοι (ειδικά οι δάσκαλοι) κάνουν πολύ δουλειά και πραγματικά αξίζουν και με το παραπάνω αυτά που παίρνουν. Απλά υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός που ΔΕΝ κάνει αυτά που πρέπει. Αυτά κοστίζει στην παιδεία γιατί οι υπόλοιποι πρέπει να δουλέψουν και για αυτούς που κάθονται.

    Παράδειγμα αν ο καθηγητής των μαθηματικών στο γυμνάσιο δεν κάνει τη δουλειά του όπως πρέπει, τότε ο μαθηματικός στην 1η λυκείου θα έχει διπλή δουλειά. Δεν ειναι εύκολο αυτό!

    Για αυτό φωνάζουμε να μπει επιτέλους η αξιολόγηση και να γίνει κάτι με όλους αυτούς που κάθονται εις βάρος των υπολοίπων…

    Επισης θεωρώ πως οι διακοπές δεν ειναι λόγος για να παίρνουν λιγότερα λεφτά. Τα λεφτά θα πρέπει να αντιπροσωπεύουν το έργο που γίνεται και όχι τον χρόνο που δουλεύεις…

  3. 13 Οκτωβρίου, 2006 στο 7:41 πμ

    Πολύ καλό και διαφωτιστικό post.

    Θεωρώ ότι και οι δάσκαλοι και οι καθηγητές είναι θύματα. Όχι κάποιας συγκεκριμένης κυβερνητικής πολιτικής (σε αυτήν όλοι είμαστε θύματα εκ προοιμίου) αλλά του συνδικαλιστικού τους φορέα.

    Νομίζω ότι για όλα τα κακά αυτού του τόπου, πιο πολύ ευθύνονται τα συνδικάτα και λιγότερο οι κυβερνήσεις. Τα συνδικάτα που ως γνωστόν διοικούνται από κομματόσκυλα και χάριν του πολιτικού αντίκτυπου που θα έχει η κάθε κίνηση τους για το κόμμα που εκπροσωπούν, άγονται και φέρονται αναλόγως. Που δεν ντρέπονται να εγείρουν παράλογες απαιτήσεις, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι σε μια χώρα 10 εκ. κατοίκων τα κουκιά παραείναι μετρημένα και η κάθε ψήφος πολύτιμη και η κυβέρνηση θα λυγίσει μπροστά την μεγάλη της αδυναμία το «πολιτικό κόστος».

    Είναι πραγματικό λυπηρό, να ανατρέχεις στην ιστορική πορεία του συνδικαλιστικού κινήματος, να την συγκρίνεις με την σημερινή κατάσταση και να βλέπεις την αλλοτρίωση που έχει επέλθει. Με λίγα λόγια, πιστεύω ότι στις παρυφές του πολιτεύματος που θα το χαρακτήριζα ως μια κατ’ευφημισμόν δημοκρατία, δρα και διοικεί μια απόλυτη δικτατορία. Αυτή των συνδικάτων.

    Αν μου ζητούσαν να κάνω μόνο μια ευχή γι’αυτήν την χώρα, αυτή που θα έκανα θα ήταν να καταργηθούν όλα τα συνδικάτα. Με την παρούσα μορφή τους, όχι μόνο δεν προσφέρουν τίποτα, όχι μόνο δημιουργούν προβλήματα από εκεί που δεν υπάρχουν, αλλά λειτουργούν και ως εκκολαπτήρια αυριανών πολιτικών που το μόνο που μαθαίνουν είναι η αποφυγή του διαλόγου και η άσκηση πίεσης για παράλογες απαιτήσεις.

  4. 13 Οκτωβρίου, 2006 στο 8:13 πμ

    Διαβάζοντας post σαν κι αυτό, προερχόμενο μάλιστα από άνθρωπο της εκπαίδευσης, οι ελπίδες μου ότι το σημαντικότερο αγαθό -η παιδεία- μπορεί κάποια στιγμή να ορθοποδήσει αναπτερώνονται…

  5. Warrax
    23 Οκτωβρίου, 2006 στο 2:00 πμ

    Εγώ συμφωνώ με όσα λες
    Τα ίδια έχω πει κι εγώ σε άλλα fora

  1. No trackbacks yet.

Αφήστε απάντηση στον/στην xpan Ακύρωση απάντησης